startpagina
nieuwsbrief
abonneer je
discografie
biografie
instrumenten
interviews
reisschema
persmap
kritieken
links
contact
ENGLISH
VERSION
|
Raphaella bespeelt haar Gilbert gitaar terwijl de Mirecourt en de Arias hun beurt afwachten
Enkele vaak gestelde vragen:
"Raphaella, hoe staat jouw achtsnarige gitaar gestemd, en waarom?"
Raphaella: "De stemming van de laagste snaren bepaal
ik aan de hand van het te spelen stuk. Bijvoorbeeld verkies ik voor Bach's
tweede partita voor viool: e b g d A E D CIS.
Maar, speel ik Bach's derde luitsuite dan wijzig ik de achtste snaar naar
A. Enzovoort.
Hier geldt voor mij slechts 1 regel: de speelbaarheid. Ik wil met mijn
instrument steeds de partituur en de betekenis van de muziek zo dicht
mogelijk benaderen."
"Raphaella,
bespeel je nu het liefst een modern of een historisch instrument?"
Raphaella:
"Waarom zou je als artiest jezelf een beperking opleggen als je muziek
kan maken op beide?
De geschiedenis leert ons dat, per definitie, het antieke niet minderwaardig
is dan het nieuwe. Dat geldt zowel voor instrumenten als voor literatuur
of beeldende kunsten.
Terwijl in de loop de jaren bepaalde kwaliteiten verder ontwikkeld en
verbeterd werden, zijn ongetwijfeld andere kwaliteiten, ondanks hun waarde,
verdwenen."
|
6,
7 of 8 snaren ?
moderne of historische gitaren ?
Het begon voor Raphaella Smits toen zij, 13 jaar oud, haar eerste gitaar
kreeg: een Duitse Helmut Hanika.
Later, student aan het conservatorium, werd het een Spaanse José
Ramirez gitaar. Nog steeds met 'slechts' zes snaren, maar dat zou
niet lang meer duren!
Onder invloed van Maestro José Tomàs aan de Catedra Andres
Segovia in Spanje, gaf Raphaella zich gewonnen voor de veelzijdigheid
van de achtsnarige gitaar. Het werd weer een José Ramirez.
Na een waardevolle tip van haar Filippijnse vriendin en gitariste Agnes
Narciso, ontdekte Raphaella de instrumenten van luthier John
Gilbert uit Californië: het was liefde op het eerste
gezicht en sedertdien bleef Raphaella haar Gilbert trouw.
Recent (2006) liet Raphaella een extra achtsnarige gitaar bouwen door
luthier Kolya Panhuyzen
uit Canada. Het instrument is uitzonderlijk omdat het zo makkelijk te
bespelen is.
Toen Raphaella in aanraking kwam met 19e eeuwse juweeltjes van gitaren,
kon zij de uitdaging niet weerstaan. Zo vonden volgende instrumenten in
haar een enthousiaste speler:
- Vicente Arias
(1899, Spaans)
- Mirecourt
(1827, Frans)
- François Roudhloff
(1830, Frans).
Al deze historische instrumenten werden gerestaureerd door luthier
Bernhard Kresse uit Duitsland.
Zo ontdekte Raphaella dat het bespelen van het authentiek instrumentarium,
een correcter en dieper inzicht verschaft in de uitvoeringspraktijk van
de muziek uit de overeenstemmende periode ...
Of zoals de Franse musicologe Danielle Ribouillault
van het magazine <Les Cahiers de la Guitare et de la Musique> in
2001 schreef:
"Raphaella Smits is de muziek van de 19e eeuw bijzonder toegewijd met
enthousiasme en doorzicht. Men begrijpt haar volkomen dat naast de studie
van theoretische uiteenzettingen het vooral de oude instrumentenbouw zelf
is die compleet de technische benadering, het kleurenpalet van de tonen
en dus de esthetica van het repertoire beïnvloed. Zo vergemakkelijkt
de smallere nek de positiewisselingen en laat andere bindingen toe, wat
dan leidt tot een andere frasering, een meer intieme klank, helderder,
met meer kleur. Fascinerend!"
|
|
John
Gilbert |
|
Vicente
Arias |
|
Mirecourt
|
|
François
Roudhloff |
|
Kolya
Panhuyzen |
|
...
en wat met de SNAREN ? |
|